‘Transition Spaces’

Η αρχιτεκτονική ως ένας φυσικός χώρος μπορεί να περιγραφεί ως η διαλεκτική σχέση στερεών (solid) – κενών (void). Το παρών (solid) – απών (void), δίπολο συνθέτει το χώρο της φυσικής μας εμπειρίας, δίνοντας τις πιο αρχέγονες πληροφορίες για τον κόσμο έξω από εμάς. Το σώμα μας το ίδιο μπορούμε να το αντιληφθούμε ως ένα στερεό (solid). Η αντίληψή μας για τον εξωτερικό κόσμο εμπεριέχει μια αρθρωτή σχέση στερεών που διαχωρίζονται από τα κενά. Αν ένα στερεό κατέχει μία θέση σε ένα χώρο, κανένα άλλο στερεό δεν μπορεί να κατέχει την ίδια θέση στην ίδια χρονική στιγμή.

Βλέπουμε πλέον το χώρο του κολυμβητηρίου σαν όλο…..επέρχεται η διάλυσή του και τελικά υπάρχει η ανασύνθεσή του…..περνάμε από κλειστά συστήματα σε ανοιχτά…..από μια κλειστή κατασκευή σε μια ανοιχτή…..

Προς υλοποίηση των παραπάνω μια μεταβατική ζώνη – φίλτρο που παίζει το ρόλο της οριοθέτησης διατρέχει όλο το κτίριο, ενώ λειτουργεί παράλληλα ως μια ζώνη αναγνώρισης, σηματοδότησης και ενοποίησης με ότι το περιβάλλει.

Η μετάβαση είναι τόσο σημαντική για την ανθρώπινη εμπειρία, ώστε η έννοια του χώρου να μη μπορεί να προσδιοριστεί παρά μόνο με βάση τη χρονικότητα και την κίνηση. Τόσο ως διαδρομή όσο και ως περιπλάνηση – συναισθηματική ή σημασιολογική μεταλλαγή – η μετάβαση αποτελεί το μέσο με το οποίο η αρχιτεκτονική αρθρώνεται αντιληπτικά. Το μέσο που συγκροτεί τη νόηση και τη συνείδηση μας για τους τόπους και τις δομικές τους ιδιότητες.