Σε εναρμονισμό με την υπερκειμενική διάσταση του τοπίου και την παραγωγική διαδικασία που αναπτύσσεται στο εν ενεργεία Λιγνιτικό Κέντρο της ΔΕΗ, η μελέτη επιλέγει ένα τρίπτυχο, τρεις βασικούς θεματικούς άξονες για την Ανάπλαση και Επανάχρηση των πρώην εξορυκτικών περιοχών λιγνίτη, για την αναβάθμιση του τοπίου, του τόπου :
Κάθε άξονας περιλαμβάνει ένα δίκτυο που αναλύεται σε έξι βασικά πολυεπίπεδα – multilayer τα οποία υποστηρίζονται από μια σειρά δράσεων, εγκαταστάσεων και κατασκευών.
Περιβάλλον / εκπαίδευση: κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και έρευνας, πειραματικές καλλιέργειες / operative carpets, eco park / ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – , ενδυνάμωση πρασίνου (φύτευση / αναδασώσεις), Σύστημα Μέτρησης Μετεωρολογικών Δεδομένων / μετεωρολογικός σταθμός, γεωθερμία / γεωεναλλάκτης.
Αθλητισμός / αναψυχή: παιδότοποι, αθλητικό κέντρο (γήπεδα, χώροι άθλησης), πεζοπορία / ποδήλατο, υπαίθρια γυμναστήρια, πίστα moto cross, πτήσεις (αερόστατο / αιωροπτερισμός, αλεξίπτωτο πλαγιάς – αεραθλήματα)
Πολιτισμός: land on land / μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις – installations, χώρος συναυλιών / εκδηλώσεων, ενεργές πλατφόρμες, αμφιθέατρο / container προβολών, μελλοντικό μουσείο εξόρυξης.
Η μελέτη εισαγάγει στον σχεδιασμό την υπερκειμενική διάσταση του τοπίου και το αντιμετωπίζει ως μια μεταφορά που εγγίζει όλες τις σφαίρες της πραγματικότητας μέσα στις οποίες νοήματα ή έννοιες αποτελούν αντικείμενο συζήτησης, και ταυτόχρονα αφομοιώνει στο σχεδιασμό τις έξι αφηρημένες και γενικές αρχές που χαρακτηρίζουν το υπερκείμενο σαν μεταφορά (P. Lévy, 1990):
