Το Ακίνητο βρίσκεται στη συνοικία Πλάκα, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως του Δήμου Αθηναίων, στο υπ’ αριθμόν 60123 οικοδομικό τετράγωνο (Ο.Τ.), επί της οδού Βύρωνος αρ. 21.
Το έργο αφορά στην αποκατάσταση ενός υφιστάμενου διατηρητέου κτιρίου με την προσθήκη ανεξάρτητου τριώροφου κτιρίου.
Στο ισόγειο προβλέπεται η δημιουργία ενός χώρου café – gallery, ο οποίος ξεκινά από το διατηρητέο κτίσμα και επεκτείνεται ως τον ακάλυπτο χώρο και τον αστικό κήπο, ενώ ένας ανεξάρτητος διάδρομος οδηγεί στο βάθος της σύνθεσης, όπου το κλιμακοστάσιο δίνει πρόσβαση στην ιδιωτική κατοικία που εκτείνεται στους δύο άνωθεν ορόφους του νέου κτίσματος και καταλήγει στo φυτεμένο δώμα, χώρο εκτόνωσης, όπου οι ένοικοι απολαμβάνουν την αστείρευτη έμπνευση που έχει να προσφέρει το αθηναϊκό αστικό τοπίο, η γειτονιά της Πλάκας και η Ακρόπολη.
Τόσο η gallery όσο και η κατοικία θα λειτουργούν εναρμονισμένα με το Café που εκτείνεται στο ισόγειο και το νέο διαμορφωμένο πατάρι του διατηρητέου.
Στον αύλειο χώρο οι διαδρομές και στάσεις ανάμεσα σε φυτά της ελληνικής υπαίθρου επισημαίνονται με έργα της ελληνικής γλυπτικής. Ένα μέρος όπου οι επισκέπτες μπορούν να βυθιστούν σε ιστορίες συγκέντρωσης, δημιουργικότητας, διασκέδασης και αλληλεπίδρασης, που αφηγούνται οι εκάστοτε σχεδιαστικές χειρονομίες.
Στόχος της σύνθεσης είναι να σεβαστεί και να αναδείξει την όψη του παλαιού κτίσματος ως αναβίωση του παρελθόντος και να δημιουργήσει, μια όψη-απάντηση με ένα νέο κτίριο-φόντο. Στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική αντιπαρατίθεται μία σύγχρονη σχεδιαστική προσέγγιση που χαρακτηρίζεται από λιτότητα στην κατασκευή και στη διάρθρωση των όψεων.
Αναδεικνύεται η κατακορυφότητα και συμμετρία των όψεων της αρχιτεκτονικής του παρελθόντος και οι αναλογίες πλήρων-κενών μεταγράφονται και εγγράφονται στα νέα επίπεδα όψης.
Επιλέγονται υλικά που υποστηρίζουν τον επανασχεδιασμό και τον εκσυγχρονισμό, με αισθητική που χαρακτηρίζεται από σεμνότητα και συνοδεύεται από ένα έντονο αίσθημα οπτικής άνεσης και λιτότητας.
Το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο που χαρακτηρίζει το έργο περιλαμβάνει τη χρήση μιας φυσικής παλέτας υλικών, όπως πέτρα, μάρμαρο και χαλίκι, και καθαρές σχεδιαστικές γραμμές που συνομιλούν με το κέλυφος του παλαιού κτίσματος.
