Ο βρεφονηπιακός σταθμός λειτουργεί ταυτόχρονα ως ένα ιδιαίτερο μεταβατικό τοπίο, ένα φαινόμενο “διάχυσης” χώρων. Μια λιτή εικόνα, που όμως κατοικεί και μορφώνει χώρους με ισχυρές χωρικές ποιότητες (δυναμικούς σχηματισμούς, χωρικές συνέχεις και ασυνέχειες).
Μια μεταβατική ζώνη – φίλτρο που παίζει το ρόλο της οριοθέτησης, ενώ είναι παράλληλα μια ζώνη αναγνώρισης, σηματοδότησης και ενοποίησης με ότι το περιβάλλει.
Η μετάβαση είναι τόσο σημαντική για την ανθρώπινη εμπειρία, ιδιαίτερα για τα μικρά παιδία, ώστε η έννοια του χώρου να μη μπορεί να προσδιοριστεί παρά μόνο με βάση τη χρονικότητα και την κίνηση. Τόσο ως διαδρομή όσο και ως περιπλάνηση – συναισθηματική ή σημασιολογική μεταλλαγή – η μετάβαση αποτελεί το μέσο με το οποίο η αρχιτεκτονική αρθρώνεται αντιληπτικά. Το μέσο που συγκροτεί τη νόηση και τη συνείδηση μας για τους τόπους και τις δομικές τους ιδιότητες.
Στην μαθησιακή εμπειρία των μικρών παιδιών είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουν εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι με ξεχωριστές και διαφορετικές ποιότητες: Εσωτερικοί χώροι αιθουσών με δυνατότητα πλήρους ενοποίησης και δημιουργίας ενός κλειστού πολυχώρου που μπορεί να φιλοξενήσει διαφορετικά πολιτιστικά και εκπαιδευτικά δρώμενα.
