Για αυτό και μπορούμε πλέον να το αναγνώσουμε ως ένα ενδιάμεσο χώρο, ως μια υπερκειμενική διάσταση του τόπου.
Η μεταφορά από το ένα πεδίο στο άλλο είναι αμφίδρομη με αποτέλεσμα αφενός η συγκρότηση μιας ανοικτής χωρικής κατασκευής, μιας δυναμικής μήτρας (matrix), ως συνέχειας του τοπίου, ενός λείου χώρου (ως τόπο τοπίου), να οδηγεί σε συνεχή διερεύνηση και εμβάθυνση της έννοιας του τόπου, και αφετέρου η απαίτηση για την διερεύνηση των βασικών εφαρμογών του υπερκειμένου στο χώρο να οδηγεί σε μια συνεχή αναδιαπραγμάτευση των δυνατοτήτων για εμπλουτισμό του σχεδιασμού της αρχιτεκτονικής μεταφύσης.
θα διαχειριστούμε έννοιες όπως αυτή του χώρου, της «χώρας», της αρχιτεκτονικής μεταφύσης, της κατοίκισης, του ενδιάμεσου, της διάδρασης, της τομής, της αντιστροφής, της μετάβασης, της εμφάνισης, της ετερότητας.
Ειδικός Έπαινος του Centre for Architecture and construction «Dom na Brestskoy»
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΙΔΕΩΝ ΤΟΥ CENTRE FOR ARCHITECTURE AND CONSTRUCTION «Dom na Brestskoy» ΜΕ ΘΕΜΑ: «TIME IN A CITY»
Το τοπίο μπορεί να εκφράσει αναμνήσεις ή μυστήριο το ίδιο με μια πρόσοψη ή κάποια άλλη αρχιτεκτονική μορφή ή διάσταση.
Ταυτόχρονα καταλαβαίνοντας «το τοπίο» – ‘landscape’ – υπό την ευρύτερη έννοιά, ως μια συνάθροιση αντικειμένων που παράγουν την εμφάνιση μιας περιοχής, η οποία εμποτίζεται πάντα με συμβολισμό από τους ανθρώπους που την παράγουν, την χρησιμοποιούν και την παρατηρούν, μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι τα τοπία είναι πάντα επικαλυμμένα με δυναμικές σχέσεις.
Επομένως το τοπίο σήμερα καθορίζει ένα πεδίο δυνάμεων που επιχειρεί να διαταράξει τα καθιερωμένα όρια μέσα στις διάφορες μορφές εμπειρίας και γνώσης.
Επιτρέπει απρόσμενες συναντήσεις και συμβιώσεις ετερογενών δυνάμεων και συμβάντων. Είναι ένας αντιιεραρχικός «λείος» τόπος, κατευθυνόμενος ταυτόχρονα σε πολλές διαστάσεις, τόπος μοριακός που αφήνει να περάσουν στα σωθικά του συμβάντα και καταστάσεις εγκαθιδρύοντας σχέσεις όσο το δυνατόν εγγύτερες προς την ιδιομορφία τους. Τόπος της διασποράς, που προσπαθεί να γλιστρά από τις υλοποιητικές ιεραρχίες και τους εγκλωβισμούς.
Παράλληλα θα «υιοθετήσουμε» πέντε αφηρημένες και γενικές αρχές:
